Historia

 

 

Podobny obraz

 

Z HISTORII LECHII GDAŃSK


Wraz z pierwszymi dniami powojennego Gdańska, ruszyła odbudowa nie tylko infrastruktury miasta, ale także wielu organizacji społecznych. Wraz z powołaniem Biura Odbudowy Portów, powstał zalążek przyzakładowego klubu sportowego.


Już 7 sierpnia 1945 roku ukonstytuował się jego pierwszy zarząd. Ustalono również, że barwami tegoż kluby będą kolory biały i zielony. Od początku organizacja miała charakter wielosekcyjny, ale dominującą i najbardziej popularną od razu stała się część piłkarska. Na jesieni tegoż roku ruszyły pierwsze, futbolowe rozgrywki klasy okręgowej, skupiające wszystkie drużyny Wybrzeża. BOP od razu zaliczał się do lokalnych potentatów do zwycięstwa. Słynąć z mocnej kadry i zaplecza organizacyjnego. W między czasie doszło do korekty nazwy na BOP Baltia Gdańsk, jako efektu połączenia z rywalem zza miedzy. Niedługo trzeba było czekać na korektę w nazwie. W marcu 1946 r. Walne Zgromadzenie BOP-u zdecydowało o jej zmianie na Klub Sportowy Lechia Gdańsk.


Od początku siedzibą stały się obiekty przy ul. Traugutta, wybudowane jeszcze w latach dwudziestych na potrzeby Wolnego Miasta Gdańska, a organizowane mecze już w rok po wojnie potrafiły skupić ponad pięciotysięczną widownię. Pierwszy poważny sukces odniesiony został w sezonie 1948, kiedy to Lechia awansowała do polskiej I ligi. Spędziła w niej z małymi przerwami jedenaście sezonów (dwukrotna, dwuletnia relegacja po sezonie 1949 i roczna po sezonie 1952), awansując m.in. do finału Pucharu Polski oraz plasując się na finiszu sezonu 1956, na najwyższym w historii, trzecim miejscu rozgrywek ligowych.
W tamtym okresie, w Reprezentacji Polski debiutowali pierwsi Lechiści: Gadecki, bracia Gronowscy, Kokot i Korynt, a w 1957r. zdobyty został tytuł Mistrza Polski w kategorii juniorów starszych. Wspomniany Korynt dwukrotnie uznawany był również za najlepszego piłkarza ligi w klasyfikacji katowickiego Sportu. Lata sześćdziesiąte przyniosły degrengoladę najpopularniejszego klubu Wybrzeża. W sezonie 1962/1963 nastąpił spadek zespołu do II ligi, a cztery lata później do ligi III (międzywojewódzkiej).


Wtedy to nastąpiła rewolucja we władzach Lechii i stworzono plan odbudowy potencjału piłkarskiego. W związku z pomocą finansową związku branżowego przedsiębiorstw budowlanych, zmieniła się nieco nazwa. Od tej chwili niemal do końca lat osiemdziesiątych Gdańską Lechię tytułowano Budowlanym Klubem Sportowym. Lepsze czasy nadeszły w raz z rokiem 1972, kiedy to już BKS Lechia Gdańsk powróciła na drugoligowe boiska.
Silny skład i mocne zaplecze organizacyjno-finansowe spowodowało, że na dłuższy okres udało się w Gdańsku przywrócić się sympatie i wiarę w Lechię.W połowie lat siedemdziesiątych, Lechia niemal co roku o włos przegrywała walkę o awans do ekstraklasy. Ulubionym zawodnikiem gdańskich kibiców był w tamtym okresie Zdzisław Puszkarz, do dzisiaj uważany przez wielu za najlepszego gracza w dziejach klubu. Gdy wydawało się, że w sezonie 1981/1982 promocja stanie się w końcu faktem, nastąpiła degradacja klubu do III ligi. Wtedy to paradoksalnie nastąpił początek najbardziej udanego okresu w historii klubu. Zespół oparty o własnych wychowanków, po roku powrócił na zaplecze ekstraklasy, zdobywając jednocześnie Puchar Polski.


Był to wielki sukces w skali europejskiej, ponieważ po takie zaszczytne trofeum sięgnął zespół III-ligowy. W następnym sezonie miało miejsce najważniejsze wydarzenie w historii klubu. W rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów Lechia zmierzyła się z wielkim Juventusem Turyn, mającym w składzie dziewięciu mistrzów świata z mundialu 82′ oraz najlepszego zawodnika świata M. Platiniego i Zbigniewa Bońka. Na trybunach w Gdańsku zasiadło ponad 40 tyś. widzów, a atmosfera z tamtego spotkania wspominana jest do dzisiaj. W Gdańsku Lechia o włos nie sprawiła niespodziaki i niezremisowała z Juventusem Turyn. W Gdańsku mecz zakończył się wygraną Juventusu 2:3. W Turynie zaś Lechia niemiała żadnych szans i przegrała gładko 0:7.
W tym samym roku drużyna pewnie wywalczyła awans do ekstraklasy. Kolejne cztery lata spędzone w najwyższej klasie rozgrywkowej pokazały jak wielkie zapotrzebowanie na futbol istnieje na pomorzu. Średnia na mecz w okolicach 15 tyś. widzów była tego najlepszym dowodem. Niestety nie udało się na dłużej zdyskontować tego faktu. Od roku 1989 zespół ponownie grał na szczeblu II ligi. W 1992r. powstała spółka „FC Lechia S.A.” mająca stworzyć z klubu profesjonalne przedsiębiorstwo, działające na zasadach komercyjnych. Niestety nie do końca przemyślana koncepcja i kłopoty ze znalezieniem inwestora strategicznego doprowadziły do upadku tej inicjatywy, a zespół seniorów ponownie wrócił ze spółki, pod skrzydła Klubu Sportowego Lechia. Uwidocznił się również problem w przypadku istnienia spółki posiadającej zespół seniorów i stowarzyszenia kultury fizycznej, zajmującego się szkoleniem juniorów. Dwa lata później pomimo spadku do III ligi nastšpił jaœniejszy okres w historii. Dokonano bowiem fuzji z Olimpiš Poznań i zespół ponownie zaczął występować w ekstraklasie.


Przygoda ta trwała rok, a główną przyczyną spadku był konflikt prawny z PZPN odnośnie zabiegu prawnego jakim była fuzja i ukaranie Lechii-Olimpii dwoma walkowerami. Pomimo pewnego niesmaku z powodu obejścia przepisów, ponownie odżył gdański stadion. Wysoka frekwencja z rekordową widownia 25 tyś. podczas meczu z warszawską Legią nie pozostawiły złudzeń, że nad morzem wielka piłka jest potrzebna i oczekiwana. Kolejny sezon to spadek w roku 1997 pozostałości po drużynie „fuzyjnej” do III ligi. Wtedy to po raz kolejny spróbowano zbudować solidną piłkę w Gdańsku woparciu o lokalny biznes. Spory budżet i silny skład nie pozwolił jednak na uzyskanie awansu, gdyż lepszym okazał się sąsiad Gdańska gdyńska Arka. Roczny budżet klubu w tamtym okresie kształtował się na dobrym drugoligowym poziomie. Pienišdze to jednaknie wszytko i nawet one nie pomogły zdobyć upragnionego awansu. Po połączenia dwóch największych klubów piłkarskich z Gdańska Lechii i Polonii, a głównym inwestorem została firma Centrum-Ptak z Łodzi. OSP (sekcja piłki nożnej klubu) Lechia przekazała do nowego tworu logo, barwy, kilkunastu piłkarzy i miejsce w trzeciej lidze. Gdańska Polonia zaś swoją kadrę i miejsce w lidze drugiej.
Za cel postawiono awans do I ligi w ciągu trzech lat. Po dwóch latach z inwestowania wycofał się łódzki partner, a jego miejsce zastąpiło Pomorskie Towarzystwo Leasingowe. Późniejsze kłopoty finansowe głównego sponsora, brak akceptacji łączonego klubu, mniejszościowe udziały w spółce oraz spadek w 2001 roku do III ligi spowodowały, że Lechia postanowiła wystąpić zgodnie z zawartą wcześniej umową ze spółki. Ze względu na długotrwałe negocjacje z zarządem SSĄ L-Polonia nie udało się jednak na czas odzyskać miejsca zajmowanego przez drużynę rezerw (IV liga po spadku z trzeciej), niejako wniesionej przez Lechię. Dlatego też Ośrodek Piłkarski Lechia postanowił rozwijać futbol w Gdańsku od początku na zdrowych zasadach, w oparciu o własne siły. Nowa inicjatywa spotkała się z wielkim poparciem kibiców, którzy przychodzili na mecze w liczbie dziesięciokrotnie większej, niż na spotkania trzecioligowej L-Polonii. Odzyskano też nadzieję, że po wielu „kupowanych” awansach na zasadzie fuzji nadszedł czas na budowę od początku, począwszy od VI ligi, najniższej w dziejach klubu z ul. Traugutta. Już pierwszy rok sanacji przyniósł awans do klasy okręgowej. Ma on stanowić początek mozolnej drogi w odbudowywaniu futbolu na Traugutta. Po awansie do klasy okręgowe nastąpił awans do V ligi. Co raz więcej kibiców przychodzących na mecze i jeżdzących po wsiach sprawiło , że działacze dostrzegli jakie jest zapotrzebowanie w Gdańsku na piłke nożną.


Po awansie do V ligi nastąpił awans do IV ligo pomorskiej. Na IV ligę przychodziła już kilku tysięczna widownia Tam po cięzkięj walce z Gedanią Gdańsk i Olimpią Sztum wywalczono awans do III ligi i eliminacji Pucharu Polski. OSP Lechia Gdańsk już jako III ligowy klub starał się o awans do Pucharu Polski, ale silniejsza okazała się drugoligowa Garbarnia Szczakowianka Jaworzno. W III lidze po pierwszej części sezony nikt nie wierzył , że Lechia da radę awansować do zaplecza ekstraklasy. Strata 7 punktów do lidera i okrojony skład nie miała perspekrtym na awans. Druga częsć sezonu to pogoń za liderem Elaną Toruń. Porażki lidera i wygrane Lechii sprawiły , że kolejke przed końcem sezony Gdańska Lechia wywalczyła awans do II Ligi Polskie. Teraz , przy wsparciu miasta i sponsorów zostanie zmodernizowany stadion przy ulicy Traugutta. Zostaną założone krzesełka a my kibice mamy nadzieje na powrót do ekstraklasy.


W sezonie 2005/2006 Lechia utrzymała się w II lidze na 10 miejscu. Dnia 7 lipca 2006 roku stała się zrecz nie prawdopodobna. W czasie remontu stadionu robotnicy znalezli materiały wybuchowe pod stadionem. W sumie było ich około 400 kg . Znaleziono także zasypany tunel który należał do hitlerowców.

W sezonie 2006/2007 Lechia Gdańsk była bardzo blisko awansu do Ekstraklasy. Na koniec sezonu zajęła piąte miejsce, a do I ligi w związku afera korupcyjna w polskiej piłce nożnej wchodziły aż cztery zespoły. W kolejnym sezonie 2007/2008 klub Lechia Gdańsk zaczšł się rozwijać po względem marketingowym i organizacyjnym. Ruszyła nowa strona klubu, rozpoczęto montaż oświetlenia. Piłkarze Lechii po rundzie jesiennej zajmowali w II lidze trzecie miejsce.
W końcu w sezonie 2007/2008 Biało – Zieloni wywalczyli awans do Ekstraklasy. Przez cała rudnę Lechiści dzelnie walczyli w lidze co zaprocentowało zajęciem pierwszego miejsca w w tabeli i na dwie kolejki przed końcem sezonu zapewnieniu sobie awansu do Ekstraklasy. Stało się do 18 maja o godzinie 16:45 kiedy to zabrzmiał ostatni gwizdek w meczu 32 kolejki pomiędzy Lechią Gdańsk a Zniczem Pruszków. Biało – Zieloni po bramce Macieja Rogalskiego z rzutu karnego wygrali 1:0 i po 20 latach znów awansowali do najwyższej Klasy rozgrywkowej. Na stadionie jeszcze przed rundą wiosenną zamontowano oœwietlenie o mocy 2000 lux a od czerwca ruszyła budowa ogrzewanej płyty na boisku. Biało – Zieloni wraz z kibicami swiętowali awans 25 maja na ulicy w Gdańsku. Piękna oprawa , Lechiści przypływajacy stakiem oraz przemówienia i autografy. Tak można krótko skomentować swiętowanie awansu Lechii przez Gdańszczan i nie tylko.

Lechia Gdańsk do sezonu 2008/2009 przystapiła do rozgrywek jako beniaminek Ekstraklasy. Drużynę Biało – Zielonych prowadził trener Jacek Zieliński. Lechisci w ligowej tabeli na koniec sezonu zajęli 12 miejsce utrzymujac się w Ekstraklasie. Od 5 kwietnia zespół Biało – Zielonych prowadził Tomasz Kafarski. Warto odnotować , że Gdańszczanie dwukrotnie wygrali derby Trójmiasta. Najpierw Lechia wygrała w Gdyni z Arka 0:1 a następnie w Gdańsku 2:1. Lechia Gdańsk zdobyła w sumie 32 punkty.

źródło : własne / dawna strona lechia.gda.pl